O ROSTRO DE AMATERASU

É curioso como un dos países onde a desigualdade de xénero estaba máis aceptada, Xapón, teña unha das poucas deidades femininas para simbolizar o sol, Amaterasu. O shintoismo é unha relixión extremadamente politeista onde os kamis, entidades suprahumanas, poden ser desde accidentes xeográficos ata persoas destacadas, como heroes ou xefes tribais. Pero Amaterasu é o que poderíamos entender en occidente como unha Deusa.

A importancia deste kami entre os seus iguais, demóstrase na máis famosa das súas historias cando o seu irmán, Susanoo, kami da terra e o mar, anega o fogar de Amaterasu. Ela fuxe cara unha cova que tapa con unha enorme pedra, para quedar atrapada, en principio para sempre.

Ao desaparecer Amaterasu, desapareceu o sol, e con el o calor, e a terra non daba froitos, e todo o que había nela morría. Así que os kami decidiron sacar a Amaterasu do seu retiro, e o fixeron, creádelo ou non, á galega, é decir, cunha festa.

Xuntáronse tódolos kami, e entre eles Ama no Uzume, a kami da danza. Ela nunha especie de baile con alto contido erótico específico, subiu a moral de todos os seus compañeiros. Amaterasu ao escoitar os ouveos, saiu para ver de que se trataba. O resto dos kamis colocaran xa un espello e cando Amaterasu saiu e viu o seu propio rostro por primeira vez, quedou tan abraida que decidiu voltar ao plan celestial, que é onde habitan os kamis.

Agora, que estamos chegando cara o final do inverno, parece que se repite en moitas culturas as festas para chamar á primaveira. No xapón, a concentración dos kami, nós mesmos co noso entroido, mesmo rituais máis modernos como o Día da Marmota nos Estados Unidos, lémbrannos que houbo épocas en que no inverno un non podía ir ao supermercado e comprar tomates ou pan. Lémbranos que houbo un tempo en que no inverno non había nada, por eso, cando nos aproximamos ao equinoccio, todos nós estamos desexando ver o fermoso rostro de Amaterasu.


Sergio Irigoyen Vázquez/Divulgador Científico.