A Administración xera a marxinalidade de mozos inmigrantes

A pesar de ser unha obrigación da Administración, moitos menores estranxeiros non acompañados alcanzan a maioría de idade sen ter os seus papeis en regra. Isto, denuncian organizacións sociais, abócalles á exclusión.

Cumprir os 18 anos é de todo menos emocionante cando se é un menor estranxeiro non acompañado. Como mirariamos a un pai e a unha nai que o día que o seu fillo ou filla cumpre 18 anos o bota á rúa, pregúntase Vicenç Galea, do colectivo catalán Drari, xuristas polos dereitos da infancia.

A lexislación española considera que os menores, estranxeiros ou autóctonos, que non teñen quen se faga cargo deles están nunha situación de risco e vulnerabilidade polo que a Administración debe facerse cargo deles e tutelalos. Actualmente, son as comunidades autónomas as que asumen estas responsabilidades. Pero ao alcanzar a maioría de idade, os menores estranxeiros atópanse nunha situación de suma precariedade.

Aínda que existen programas de emancipación en diferentes comunidades, a falta de recursos fai que as prazas sexan insuficientes e só uns poucos mozos poidan facer uso delas. Pero en moitos casos, o problema reside nun xeneralizado caos administrativo que fai que non teñan a documentación en regra. Noutros, é complexa a regularización da súa situación unha vez saíron do centro no que estaban tutelados, e resúltalles case imposible conseguir un permiso de traballo que lles permita renovar, máis tarde, a residencia. E iso que proverlles dos papeis é unha obrigación da Administración establecida legalmente.

Máis aquí.